บทความนี้เป็นบทความบันทึกการเดินทางไปฝึกงาน ผมอยู่กรุงเทพมา 2 เดือนแล้ว และต้องอยู่ที่นี่อีก 2 เดือนแหนะ พอเวลาผ่านไปผมคิดว่า ก็จะต้องลืมเลือนว่าชีวิตที่นี่เป็นอย่างไรบ้าง บันทึกนี้จะเป็นตัวช่วยเก็บความทรงจำเอาไว้นั่นเอง โดยผมจะพามาเห็นการเดินทางทั้งขาไป  และขากลับเลยละ

ผมอยู่หอพักที่สาธุประดิษฐ์ 34 ฝึกงานที่บริษัทแห่งหนึ่งที่ ตึกปัญจธานี ซึ่งเดินไม่ไกล ประมาณ 1 กม (ทำไมเวลาเดินจริงรู้สึกว่า มากกว่า 1 กม แหะ)

ได้เวลาไปทำงานละ แต่งตัวเรียบร้อย และพอเดินๆ ออกมาจากหอปุ๊บก็จะพบกับถนน และร้านค้าที่มีแต่รถเข็น ฮ่าๆ พื้นดูสกปรกตามสไตของที่นี่

ที่หัวมุมของแยก จะเป็นร้านของป้าคนนึงที่ขายไก่ย่าง หมูปิ้ง ทุกอย่างไม้ละ 7 บาท ข้าวเหนียว 5 บาท ผมมักจะซื้อ 3 ไม้และข้าวอีกห่อนึง เป็น 26 บาท แล้วถือไปกินที่บริษัท ตรงแยกนี้ยังเป็นจุดของวินมอไซด้วยนะ ถ้าขึ้นจากตรงนี้ไปปัญจธานีเลยก็ 25 บาท ไปปากซอย 10 บาท ซึ่งผมเดินเอาดีกว่า

จากสามแยกมาต้องเลี้ยวขวา และเดินๆตามทางสภาพถนนค่อนข้างแคบ เดินต้องระวังรถเฉี่ยวด้วย

เดินๆมาเรื่อยๆ ก็ใกล้จะถึงแยกละ

เห็นป้ายโรงเรียนพระแม่มารีแล้ว โรงเรียนจะอยู่บริเวณปากซอยพอดี และที่ปากซอยจะมีวินมอไซอยู่ เป็นแถวเลย

พอมาถึงปากซอยแล้วเลี้ยวขวามานิดนึงจะมีทางม้าลายให้ข้ามถนนแบบนี้ ซึ่งมันมีไฟสำหรับกดข้ามถนนนะ แต่มันเสีย ตั้งแต่ผมมาอยู่กดหลายครั้งละมันก็ไม่เห็นจะเขียวเลย จนคนที่นี่เค้าไม่กดแล้วละ ยืนๆ จ่อๆ แล้วรอรถหยุด แล้วก็ข้ามเลย แต่ต้องระวังจักรยานคนแก่ให้ดี เพราะไม่ค่อยจะหยุด

พอข้ามมาอีกฝั่งของถนนก็เลี้ยวซ้าย และเดินตามถนนมา บริเวณที่ข้ามมาจะมีเซเว่นอยู่ด้วย ติดกัน 2 เซเว่นเลยละ

เดินๆมาตามถนน มองไปข้างทาง ถนนที่ข้ามทางม้าลายมาเมื่อกี้นี้แหละ จะเป็นไฟแดงใต้ทางด่วน ซึ่งถ้าอีกฝั่งไฟเขียว รถก็จะซิ่งมาอย่างไวเลย บางทีเป้นเด็กแว้นนั่นแหละ ทำให้ข้ามถนนต้องระวังมาก

เมื่อเดินตามทางมาจนถึงทางด่วนแล้วก็จะเลี้ยวขวา และเดินเรียบทางด่วนไป สภาพทางเดินที่ตรงนี้ ถ้าฝนตก หรือตกเมื่อคืนจะย่ำแย่มาก บริเวณนี้จะเป็นตลาดในตอนเย็น และจะปิดทำความสะอาดทุกวันจันทร์

เมื่อเดินๆมาตามทาง ก็จะต้องข้ามถนนอีกเส้น คือถนนทางลัดไปวงแหวนอุตสาหกรรม ตรงนี้รถมักจะติด ทำให้ข้ามง่ายหน่อย

เดินๆมาตามทาง ตรงตลอดแนว ก็จะถึงปัญจธานีละ บริเวณนี้ไม่ค่อยมีคนเดิน ทำให้ผมมีเวลากินไก่ย่าง เดินไปกินไป ฮ่าๆ แต่ช่วงหลังๆนี้ไม่กินละ ไปกินที่บริษัทเลยดีกว่า

สภาพด้านขวาของทางเดินที่ผมกำลังเดิน จะเป็นคูน้ำที่สภาพไม่ค่อยจะดีเลย เพราะมีขยะ แล้วก็ปล่อยน้ำที่ไม่น่าจะสะอาดลงไป มีท่อปล่อยน้ำลงจ่ะๆเลย หรือว่าเค้าจะมีท่อต่อไปบำบัดอีกทีก็ไม่รู้

ใกล้จะถึงแล้วเดินมาเรื่อยๆ บางทีก็จะพบกับพี่วิน หรือบางทีก็ไม่ใช่วิน จะขับบนทางเท้าแบบนี้ ซึ่งเป็นเพราะขี้เกียจอ้อมนั่นเอง

แล้วก็เดินมาจนถึง ตึกปัญจธานี ทาวเวอร์

มาถึงตึกแล้ว  ก้จะเดินผ่านยาม และเดินเรียบทางเดินข้างตึกมาเล้กน้อย ก็จะถึงประตู

ถึงประตูละ

ก่อนอื่นเลย จะต้องกดลิฟท์ ซึ่งลิพที่นี่ไม่ได้กดจากในตัวลิฟท์ แต่กดข้างนอก และลิฟมันก็จะจัดการให้ ซึ่งลิฟท์มี 8 ตัว แบ่งเป็น 4 ตัวแรก สำหรับชั้น 2-15 และ 4 ตัวหลัง สำหรับ ชั้น 16-34 ลิพท์ตัวใหญ่จุคนได้ 20 คน เลยละมั้ง แต่ว่าการจัดคิวของลิฟ บางทีมันก็แปลกๆนะ บางทีลิฟมันลงมาที่ชั้น 1 แล้วแทนที่จะรับคนข้างล่างขึ้นไป แต่ดันวิ่งตัวเปล่ากลับขึ้นไปรับคนข้างบนซะงั้น

แล้วก็ถึงโต๊ะทำงาน แฮ่ๆ คอมผมนี่แบกมาเองนะ มาด้วยกันนี่แหละ

ในบริษัทมีห้องครัวเล็กๆด้วย มองออกไปจะเห็นวิวเมืองกรุงเทพ และแม่น้ำเจ้าพระยานิดหน่อย

แล้วก็ได้เวลาทำงาน แฮ่ๆ

จนถึงเวลาพักกลางวัน ก็ไปทานข้าวกัน โดยผมจะไปทานด้านหลังตึกซึ่งเป็นตลาด ความจริงในตัวตึกก็มีศูนย์อาหารนะ อยู่ชั้น 6 แต่ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่

เดินๆมาด้านหลังตึก คนก็จะเยอะมาก เพราะเวลานี้ คนทั้งตึกจะลงมา กินข้าว และช็อปปิ้งกัน พวกเสื้อผ้า รองเท้า เครื่องสำอางก็ยังมีขาย

ร้านที่ผมจะไปกินต้องเดินฝ่าฝูงชนไปสักหน่อย ไปถึงแยกและเลี้ยวขวาเป็นอาหารตามสั่ง

ผมสั่งราดหน้าหมูพิเศษ นั่งรอสักพัก ก็ได้กินละ คนเยอะนิดหน่อยละนะ ชามนี้ 41 บาท มีคิดค่าน้ำ บาทนึง

จากตรงนี้ลองมองไปที่ปัญจธานี

กินเสร็จก็ได้เวลาทำงานต่อ แต่ตอนนี้ตลาดดูซา ลงแล้วเพราะคนก็จะกลับไปทำงานกัน

แล้วก็ได้เวลากลับไปทำงานต่อ จนถึงเวลาเลิกงาน กลับบ้านไปนอนได้ ผมก็ลงลิฟท์มา และเดินกลับหอพัก ก็จะพระอาทิตย์ส่องแสง

เดินๆตามทาง ทางเดียวกับเมื่อเช้า

หนทางช่างยาวไกล บางทีก็มีคนเดินแหะ รู้สึกว่าไม่ได้เดินกลับคนเดียว

จนมาถึงถนนที่ต้องข้าม พอข้ามไปก็จะเป็นตลาดแล้วละ

ทางเท้าที่ตอนเช้าโล่งๆ ไม่มีคนสักนิด ตอนนี้คนเพียบเลย ร้านค้าขายอาหารเต็มไปหมด ผมต้องเลือกอะไรกิน เป็นอาหารเย็นวันนี้

อาหารเย็นวันนี้ กินไส้ไก่ 2 ไม้ ไก่ปิ้ง 2 ไม้ รวม 20 บาท แล้วก็ข้าวอีกห่อนึง 5 บาท อิ่มละ ฮ่าๆ แต่ปีกไก่ 8 บาทนะ

เดินตามทางมา ที่คนแออัดมากๆนั่นแหละ

พวกของใช้ก็มีขายนะ เสื้อผ้าก็มี แต่ต้องเดินเลยแหล่งอาหารไปก่อน ตอนผมมาอยู่ใหม่ๆก็ซื้อของใช้จากที่นี่แหละ พวก ชาม ช้อนซ้อม ตระกร้า

แล้วก็มาถึงทางม้าลาย ที่ต้องข้ามไปอีกฝั่งเข้าไปในซอย รถเยอะมาก

เดินเข้ามาในซอย ก็จะพบกับนักเรียน ตอนนี้เวลาเลิกเรียนเรียนเลยละ รถยิ่งติด หน้าโรงเรียนเป็นแถววินมอไซพอดี ถ้าจะเข้าซอยก็นั่งวินไปได้นะ 10 บาท

เดินๆกลับหอ ตามทาง

เดินมาถึงแยก เข้าหอพัก เสียที บริเวณปากทางเข้าหอพักจะเป็นร้านลาบ น้ำตก ข้าวมันไก่ คนเยอะทีเดียว แต่ผมไม่กล้าถ่ายภาพ แต่ละคนหน้าโหดๆทั้งนั้น เลยเดินมาหน่อยละกัน

แฮ่ๆ ถึงหอแล้วละ ต้องใช้แสกนนิ้วมือด้วย

ห้องผมอยู่ชััน 4 ลองมองไปที่ปัญจธานี ที่พึ่งเดินมา

จบแล้ว

บทความนี้เป็น บันทึกการเดินทางของผมเอง เดินทางจากที่พักไปที่ฝึกงาน ระยะทาง 1 กม ไม่ไกลเลยใช่มัย ผมต้องเดินไปฝึกงานแบบนี้ ไปอีก 2 เดือน พอชินแล้ว ชีวิตก็มีความสุขดีทีเดียว แล้วหลายๆคนคงเดินไกลกว่าผมอีกเนอะ ภาพทั้งหมดถ่ายจากมือถือผมเอง มีเบลอๆบ้าง ถ่ายไปเดินไปก็มี ต้องขออภัยด้วยครับ

ขอบคุณสำหรับการติดตามครับ (: